Muurikka

In de jaren 70 kreeg Mikko Kahelin een beetje extra trek in pannenkoeken. Hij vroeg zijn vriend Reijo Sistonen, die werkte voor een bedrijf dat reservoirs maakte voor tankstations en fabrieken, zijn oude pan te splitsen om het koken te vergemakkelijken. Sistonen wilde Kahelins mooie oude pan echter niet ruïneren, dus maakte hij in plaats daarvan een koekenpan van restjes warmgewalst staal die overbleven bij het maken van de regenputten. Aanvankelijk werden de koekenpannen alleen binnen de families van de betrokkenen gebruikt. Maar tijdens een traditionele saunasessie met een persoon die verantwoordelijk is voor de inkoop van benzinestations in Finland, werd er gesproken over de commerciële verkoop ervan. Toen dit eenmaal gezegd en gedaan was, werd een bestelling van een paar duizend koekenpannen op een servet geschreven, maar de volgende dag, toen de hoofdpijn wat gezakt was, werd de bestelling geannuleerd. Het eindigde ergens tussenin, en Muurikka's commerciële trein had dus het perron verlaten.